en er zijn zelfs verschillende vormen, waaronder beginner tot Olympiër, we krijgen allemaal te maken met pijn, vermoeidheid en onzekerheid. Een innerlijke strijd met de vraag of we het aankunnen of beter kunnen opgeven. Uiteindelijk zorgt dit voor een actie: stoppen, afremmen of een andere uitweg zoeken. Wat gebeurt er in je lijf als je in zo'n intern debat zit? En nog belangrijker: wat kun je doen om vol te houden als het zwaar wordt?
Waarom je meer zweet naarmate je fitter wordt
Deze cyclus van gevoel-debat-actie is een beschermingsmechanisme. Het is de manier van onze hersenen om te voorkomen dat we te ver het onbekende ingaan, want onbekend staat gelijk aan gevaar. Dat kan de fysieke soort zijn; zo hard rennen dat je je gezondheid in gevaar brengt, of de psychologische; waarbij je ego onder ogen moet zien dat het niet goed genoeg is. In zijn boek Do Hard Things, probeert Steve Magness te begrijpen waarom onze aanpak qua doorzettingsvermogen – tanden op elkaar en door de pijn heen gaan - vaak mislukt. Door te vechten geef je je hersenen namelijk een signaal dat je daadwerkelijk in gevaar bent.
De nieuwste wetenschap en de beste atleten ter wereld vertellen een ander verhaal. Pijn en vermoeidheid zijn niet iets wat we moeten vermijden of negeren. Het blijkt dat de beste manier om te dealen met die innerlijke strijd niet per se is om te vechten, maar om te leren er doorheen te navigeren. Dit doe je door te werken met je gevoelens, de innerlijke strijd en drang tot handelen. Door dit te trainen kunnen we ruimte creëren tussen stimulus (de pijn) en reactie (stoppen). Je kunt jezelf aanleren om niet meteen in actie te komen. Met de volgende tips pak jij de controle over dat stemmetje in je hoofd die zegt dat je moet stoppen.
1. Leren luisteren naar je lichaam Razendsnelle warming-up voor een krappe overstap
Als je Wat is mindful hardlopen en hoe doe je dat in je dijbeen voelt, stop je dan meteen en maak je een uitstapje naar de fysiotherapeut, of ga je door? Dat hangt waarschijnlijk af van het soort pijn. Is het dof of scherp? Het gevoel laat je weten of het misschien een spierscheuring is of een pijntje of vermoeidheid. Het onderscheid leren maken tussen pijn en letsel is een belangrijke les die we allemaal moeten leren.
Hetzelfde geldt voor de emoties die hun kop opsteken tijdens een zware race. Als we de gevoelens en sensaties kunnen begrijpen, kunnen we ermee omgaan. We kunnen uitzoeken naar welke we moeten luisteren en welke we moeten laten voor wat ze zijn.
2. Zo pak je de controle over je emoties
In zijn boek legt Magness de drie stappen uit die je daarbij helpen. De eerste stap is het toevoegen van context. Denk aan een kleuter. Ze hebben misschien een beperkte woordenschat en vertellen je dat ze verdrietig zijn. Maar wat betekent dat precies? Een volwassene zou kunnen zeggen dat ze eenzaam, teleurgesteld of somber zijn. Vervolgens is het aan jou om de emoties te benoemen. De redenen waarom je training minder lekker ging? Hardlopen ná een marathon: zo pak je dat aan.
De laatste stap is om het gevoel te zien als nuttige informatie. Kun je angst zien als opwinding? Of verdriet als herinnering aan hoe mooi iets was? Hoe meer we de gevoelens begrijpen, hoe beter we ermee om kunnen gaan. Je hersenen hebben een hekel aan onzekerheid. Het doet het beter als het weet wat het gevoel betekent.
Lees ook: momenten wanneer je beter kunt uitstappen?
3. Rustig blijven kun je trainen
Door bij elk klein pijntje meteen te stoppen, laten we aan ons brein weten 'Hé, je had gelijk. Dit is iets om je echt zorgen over te maken!' In plaats van meteen in actie te komen, wil je proberen om je koel en rustig door een moeilijke situatie heen te werken. Wanneer we de pijn enigszins emotieloos observeren, sturen we de tegenovergestelde boodschap: 'Er is hier geen bedreiging.' Je merkt het ongemak op, erkent het, en werkt je er doorheen.
En hoe leer je nou om dit soort moeilijke dingen te doen? Juist, door moeilijke dingen te doen. Dit kan bijvoorbeeld tijdens een zware training zijn. Maar je kunt je Mike Foppen geeft tips voor een snelle 5 kilometer Do Hard Things.
4. Creëer afstand en perspectief
Leren omgaan met ongemak is maar het begin. Het alarm in je hersenen zal uiteindelijk afgaan, hoe getraind je ook bent. Vroeger dachten we dat de beste lopers altijd gefocust waren om met vermoeidheid om te gaan, terwijl beginners vooral afleiding gebruikten om door moeilijke momenten heen te komen. Maar dat is niet waar. De beste atleten ter wereld gebruiken zowat elke mogelijke strategie: ze kunnen hun aandacht verleggen om de uitdaging in het moment aan te pakken. In Do Hard Things De nieuwste wetenschap en de beste atleten ter wereld vertellen een ander verhaal Welke trailrunner ben jij? Zo kom je erachter, in en uit zoomen:
Praat tegen jezelf alsof je iemand anders bent
mentale spier ook trainen door in een ijsbad onderzoek blijkt dat wanneer we van de eerste persoon ('Ik kan dit!') overschakelen op de tweede of derde persoon ('Jij kunt/zij kan dit!'), we afstand creëren tussen de ervaring en onze emotionele reactie. Een handig trucje om uit te zoomen.
Advertentie - Lees hieronder verder. Onderzoek van klinisch psycholoog Steven Hayes toonde aan dat we minder streng zijn tegen onszelf als andere mensen ons kunnen horen.
Perspectief nemen
In moeilijke momenten zijn we vaak overmatig gefocust op wat er vlak voor ons gebeurt. De zware race voelt als de meest belangrijke uitdaging van je leven, en als je niet je doel haalt, ben je waardeloos. Juist in dit soort momenten wil je je hersenen eraan herinneren dat wat je nu meemaakt slechts een momentopname is. Stel je voor hoe je je over een uur zult voelen. Een nieuw perspectief kan helpen om niet langer vast te houden aan de pijn die je nu ervaart.
